Tekos nr 190

TeKoS nr. 190 is uit, opnieuw een los nummer zonder vastomlijnd thema, maar wel met tal van boeiende artikelen.

Bruno de Cordier trapt af met een bijdrage over identitaire economie tegen de achtergrond van de collaps van het laatkapitalisme. In deze economische status quaestionis wil de auteur een aantal basisprincipes aftoetsen die het fundament kunnen vormen voor een integrale nieuw-rechtse economische visie. Eerst wordt dieper ingegaan op de onhoudbare spanningsbogen binnen het afbrokkelende laatkapitalistisch bestel, waarvan we momenteel de nadagen beleven, met de implosie van de middenklasse tot gevolg. Vervolgens worden enkele nieuw-rechtse basisprincipes op een rij gezet die hier voor een bevredigend alternatief kunnen zorgen, zoals daar zijn de autarkie, ontglobalisering, sociaalprotectieve kerntaken van de overheid, grondgebied als onderbouw en archeofuturisme.

Vervolgens heeft Peter Logghe het in deze uitgave voor een eerste maal over “vloekers in de linkse kerk”, een artikelenreeks die een aantal dissidente denkers uit linkse hoek wil verkennen. Ditmaal gaat het over Thilo Sarrazin, de Duitse sociaal-democraat die ruim een decennium geleden nog voor grote ophef zorgde met zijn boek Deutschland schafft sich ab (2010). Thilo Sarrazin doorbrak een intellectuele linkse consensus over migratie, een verdienste die hem zeker en vast tot vloeker in de linkse kerk maakt. Maar Sarrazin is veel meer dan enkel dit boek… Een ordo-liberaal, een sociaaldemocraat-van-de-oude-stempel, een op Angelsaksische leest geschoeide conservatief? In ieder geval een bijzonder auteur en denker, die naar Duitse normen nog steeds erg controversieel is en zal blijven.

Als derde bijdrage noteren we een oud maar niettemin tijdloos interview met de in 2019 overleden denker en auteur Guillaume Faye, oudgediende van G.R.E.C.E. en de Nouvelle Droite, en grondlegger van het concept van het archeofuturisme, dat traditionalisme en wetenschappelijk-technologische vooruitgang met elkaar in harmonie wil brengen. In dit fundamentele vraaggesprek, dat in 2007 werd afgenomen door Christopher Gérard, beschrijft Faye zijn spirituele en intellectuele reis doorheen het leven, met bijzondere aandacht voor zijn heidense overtuigingen.

Ralf Van den Haute vestigt vervolgens onze aandacht op het tijdschrift The European Conservative, een engelstalig conservatief kwartaalblad dat wordt uitgegeven en verspreid vanuit Boedapest. In het 21ste nummer van dit tijdschrift verscheen een artikel van de Hongaarse auteur Balázs Orbán - kabinetschef van de Hongaarse premier – waarin hij zich afvraagt hoe een “imperium” het best gedefinieerd wordt en of de bewering klopt dat de Europese Unie een imperium aan het bouwen is. We zetten zijn argumenten voor u graag eens allemaal op een rijtje.

Daarna keren we nog eens terug naar de metapolitiek met een stuk van de Duitse auteur Jens Woitas, oud-lid van de partij Die Linke en beïnvloed door de ideeën van Alain de Benoist en Jean-Claude Michéa. Hoewel hij het belang van metapoltiek erkent, alsook de succesvolle manier waarop met name de linkerzijde dezegedurende de laatste decennia heeft gevoerd, waarschuwt hij voor de zogenaamde “metapoltieke val” waarin het politiek activisme gevangen kan raken en waarbij de echte praktische doelstellingen uit het oogworden verloren: namelijk het daadwerkelijk veranderen van de politieke verhoudingen.

Vervolgens keert Bruno de Cordier nog eens kort terug om enkele werken te bespreken van de controversiële Algerijns-Franse essayiste en militante Houria Bouteldja. Hij bespreekt twee essays, namelijk Les Blancs, les Juifs, et nous. Vers une politique de l’amour révolutionnaire en Beaufs et barbares. Le pari du nous. Daar waar het in het eerste essay nog grotendeels gaat over het concept van ‘witheid’ als een systeem van privileges en collectieve erfelijke schuld, dan wordt vooral in het tweede essay de rol van de petits blancs (het klootjesvolk) bijgesteld naar die van nuttige, objectieve bondgenoot tegen het onderdrukkende neoliberale en imperialistische systeem. Zelfs Alain Soral en diens Egalité & Réconciliation-beweging wordt er tot op zekere hoogte de lucht in geprezen. Biens étonnés de se trouver ensemble? In ieder geval een niet-alledaagse blik op de steeds complexer wordende Franse maatschappij.

In zijn vaste rubriek ‘Sprokkels uit de Moestuin’ heeft Björn Roose het tenslotte eveneens over twee publicaties, maar dan uit de ecologische hoek, namelijk van Philippe Blom en Peter Wohlleben. Hierbij komt het innerlijke leven van dieren en de al dan niet vermeende hiërarchie tussen mens en dier uitgebreid aan bod.

Tot slot bevat ook deze TeKoS weer een aantal boekbesprekingen van recent verschenen publicaties uit de conservatieve, traditionalistische, nieuw-rechtse en/of identitaire literatuur.